|
สวัสดีครับ สัปดาห์นี้โรงเรียนเริ่มเปิดเทอมแล้ว ดีใจจังเลย จะได้พบนักเรียนใหม่เสียที ปิดเทอมปลายนานหลายวัน ทำให้ห่างเหินจากงานประจำ (คือการสร้างคนให้เป็นคนดีและมีคุณภาพ) ไปชั่วระยะเวลาหนึ่ง หวังว่าคุณครูทั้งหลายคงพร้อมจะรับภาระงานที่ยิ่งใหญ่ต่อไปนะครับ
วันเปิดเทอมอาจเป็นเป็นวันที่ยุ่งมาก ๆ สำหรับครอบครัวบางครอบครัว โดยเฉพาะในวัยที่ลูกเริ่มจะไปโรงเรียนอนุบาลเป็นครั้งแรก กว่าจะส่งลูกให้พ้นอกพ่อ-แม่ไปยังคุณครู ที่รอรับด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มและใจดี อยู่ที่หน้าประตูโรงเรียน เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายเลย ภาพที่ลูกเกาะติดแม่ไม่ยอมปล่อย พร้อมทั้งส่งเสียงร้องไห้ระงมมีให้เห็นอยู่ทั่วไปในบริเวณนี้ จึงไม่แปลกใจเลยที่การจราจรหน้าโรงเรียนอนุบาลทั้งหลายจะคับคั่ง หนาแน่น และรถแทบจะเคลื่อนไม่ได้เลยในวันเปิดเทอม พ่อ-แม่บางคนยอมไปทำงานสาย เพื่ออยู่ดูแลลูกในโรงเรียนสักระยะเวลาหนึ่ง (โดยเฉพาะลูกคนแรก)
การตัดใจส่งลูกให้กับคุณครู หรือการพาลูกไปโรงเรียนให้ได้ เป็นภาระอันยิ่งใหญ่ของพ่อ-แม่ทุกคน ที่จะต้องกระทำด้วยจิตใจที่เข้มแข็งหนักแน่น เพราะเมื่อถึงเวลาอันสมควรที่ลูกต้องไปโรงเรียน เพื่อใช้ชีวิตอยู่ในสังคมร่วมกับผู้อื่น ทั้งคุณครูและเพื่อน ๆ ซึ่งถือเป็นคนแปลกหน้าในช่วงแรก แต่ไม่นานนักลูก ๆ ก็จะคุ้นเคยกับคนเหล่านั้น และสามารถใช้ชีวิตร่วมกับผู้อื่นได้อย่างมีความสุข พ่อ-แม่จึงไม่ควรอ่อนแอที่จะต้องไปคอยเฝ้าดูแลลูกที่โรงเรียนจนนานเกินไป ควรมอบภาระหน้าที่ให้กับคุณครูรับช่วงต่อเถอะครับ
เวลาที่ดูเหมือนเป็นภาระที่ต้องรับ-ส่งลูกไปโรงเรียน ถึงแม้จะนานนับสิบปี แต่ก็เป็นช่วงเวลาที่เป็นความสุขของครอบครัว เพราะได้เห็นความเจริญเติบโตและพัฒนาการของลูกทั้งร่างกาย สติปัญญา อารมณ์ และสังคม อย่างภาคภูมิใจ ประสบการณ์แห่งความประทับใจเช่นนี้ มีอยู่เพียงช่วงระยะเวลาหนึ่งในชีวิตของคนเรา และมีให้เฉพาะผู้ที่เป็นพ่อ-แม่เท่านั้น
14 พฤษภาคม 2550
|