|
สวัสดีครับ เมื่อครั้งก่อนผมคุยกันถึงลักษณะของครูที่นักเรียนชอบ เพื่อให้เกิดความเป็นธรรมกับทั้งสองฝ่าย วันนี้จึงขอคุยกันในมุมมองอีกด้านหนึ่ง คือลักษณะของนักเรียนที่ครูชอบ ซึ่งคงจะเป็นลักษณะพื้นฐานทั่ว ๆ ไป ไม่ได้เฉพาะเจาะจงสำหรับนักเรียนกลุ่มหนึ่งกลุ่มใดเท่านั้น เรามาเริ่มกันเลยครับ
มีความตั้งใจเรียน ครูทุกคนชอบนักเรียนที่ตั้งใจเรียน มีความกระตือรือร้น ทันทีที่ครูเข้ามาในห้องเรียน ทุกคนเตรียมพร้อมที่จะเรียนวิชานั้นแล้ว มีสมุด หนังสือ หรืออุปกรณ์การเรียนที่เกี่ยวข้องก็หยิบวางไว้บนโต๊ะ ถ้าเป็นนักเรียนที่ต้องเดินไปเรียนยังห้องเรียนเฉพาะ ก็แสดงอาการกระวีกระวาด รีบเร่งที่จะเดินไปยังห้องเรียนนั้นให้เร็วที่สุด
มีความขยันหมั่นเพียร มีคำพูดที่ว่า 'เก่งไม่กลัวแต่กลัวขยัน' ทั้งนี้เพราะความขยันสามารถเอาชนะทุกสิ่งทุกอย่างได้ คนเก่งที่เกียจคร้านอาจแพ้คนอื่น ๆ ที่เก่งน้อยกว่าแต่ขยันมากกว่า ครูจึงชอบนักเรียนที่ขยันทุกคน โดยเฉพาะขยันทำการบ้าน ขยันทำรายงานที่ครูมอบหมาย ขยันท่องอ่านหนังสือ
มีความพยายามและอดทน นักปราชญ์บางคนกล่าวว่า ไม่มีเรื่องใดที่ยากนอกจากจะไม่คุ้นเคยเท่านั้น ท่านบอกว่าวิชาความรู้ต่าง ๆ ในโลกนี้ ล้วนเป็นเรื่องศึกษาทำความเข้าใจได้เสมอ และเมื่อเกิดความคุ้นเคยแล้วเรื่องที่ว่ายากก็จะกลายเป็นง่าย แต่กว่าจะเกิดความคุ้นเคยจะต้องอาศัยความพยายามและอดทนเป็นหลัก ครูจึงชอบนักเรียนที่มีความอดทน พยายามที่จะทำความเข้าใจในเนื้อหาวิชาความรู้ ไม่ท้อถอย ไม่กลัวเรื่องยาก รวมทั้งสามารถอดทนต่อคำบ่นของครูได้ด้วย
มีความตรงต่อเวลา ครูคงเสียความรู้สึกถ้าเข้าห้องสอนแล้วนักเรียนส่วนใหญ่ยังมาไม่ถึง ครูจึงชอบนักเรียนที่ตรงต่อเวลา เริ่มตั้งแต่มาให้ทันเวลาเข้าแถวเคารพธงชาติ เข้าเรียนตรงเวลา ส่งงานตามกำหนดนัดหมาย ลักษณะข้อนี้จะเป็นสิ่งดีติดตัวนักเรียนไปจนถึงอนาคต
มีความซื่อสัตย์ ความซื่อสัตย์เป็นคุณธรรมที่สำคัญของคนดี ในคติพจน์ของวิชาลูกเสือถึงกับกล่าวว่า เสียชีพอย่าเสียสัตย์ แสดงว่าความซื่อสัตย์สำคัญยิ่งกว่าชีวิต ครูจำเป็นต้องปลูกฝังคุณธรรมข้อนี้ให้กับนักเรียนทุกคน ทั้งความซื่อสัตย์ต่อตนเอง เช่นไม่ลอกการบ้านเพื่อน รายงานเพื่อน หรือทุจริตในการสอบ รวมทั้งความซื่อสัตย์ต่อผู้อื่น ทั้งบิดา-มารดา ญาติ ครู เพื่อน และคนอื่น ๆ
มีความรับผิดชอบ ความรับผิดชอบเป็นลักษณะนิสัยที่สำคัญของผู้ที่จะประสบความสำเร็จในชีวิต ทุกคนที่เกิดมาล้วนต้องมีความรับผิดชอบในฐานะที่ต่าง ๆ กัน เช่นความรับผิดชอบในการเป็นพ่อ-แม่ ความรับผิดชอบที่เป็นบุตร ความรับผิดชอบของนักเรียน ความรับผิดชอบในหน้าที่การงาน และความรับผิดชอบต่อครอบครัว นักเรียนจึงได้รับการฝึกนิสัยเรื่องความรับผิดชอบมาตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึงมหาวิทยาลัย ไม่ว่าใครก็ชอบคนที่มีความรับผิดชอบ
มีสัมมาคารวะอ่อนน้อมถ่อมตน ถึงแม้ปัจจุบันเรื่องนี้จะไม่ค่อยได้รับความสนใจจากคนทั่วไปมากนัก เพราะคำนึงถึงสิทธิมนุษยชนที่ว่า คนทุกคนมีความเสมอภาคและมีความเป็นคนเท่าเทียมกัน จึงไม่จำเป็นต้องแสดงความคารวะหรืออ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้อื่น แต่สำหรับสังคมไทยที่มีจารีตประเพณีที่งดงาม การมีสัมมาคารวะอ่อนน้อมถ่อมตนของนักเรียนที่มีต่อครูของเขา ยังเป็นมารยาทที่งดงาม น่าชื่นชม ทั้งต่อตัวครูเองและผู้พบเห็นเสมอ
หวังว่าสิ่งที่ครูชอบเหล่านี้คงจะไม่มากเกินไปสำหรับนักเรียนที่รักทุกคนที่จะประพฤติปฏิบัตินะครับ
22 กรกฎาคม 2551
|